Zoals zo vaak begin ik vol goede moed een blog te schrijven over een idee dat vaag opborrelt, op een plek ergens onder mijn hersenpan. Ik kan het nog niet helemaal duiden, maar 'het' wil er wel uit. Het wil geschreven worden. Het kiest voor bestaansrecht. Het is een kiem, die zich ontwikkelen wil tot een volwaardige levensboom. Ik weet nog niet precies hoe en wat, maar ik ben hoe dan ook enthousiast en doelgericht. Ik (in de vorm van OnTrack) wil, denk ik, uitleg geven over mijn aankomende workshop. Ik wil potentiële deelnemers aanspreken. Ik denk te willen. Ik denk, dus ik besta.
Bestaansrecht
Bestaansrecht zonder cliënten, is als een bestseller zonder lezers en als een talent zonder potentie. Potentie is een energiestroom die liefdevolle zorg nodig heeft. Zonder voeding geen groei. Vlug beginnen dus!
Richting aan je leven
Ik start met de titel op te schrijven: Blog- De kracht van gedachten... Ik type verder. Dat gaat best lekker. De formuleringen vormen zich moeiteloos op mijn digitale schrift. Een half uur later lees ik mijn zwart op wit gedrukte woordenstroom terug. Ik merk dat de verhaallijn mij geheel ergens anders brengt, dan het promoten van deelname en het uitleggen van mijn stokpaardje om positief te denken. Ik wil schrijven over de energetische dynamiek van woordkeuzes en het vermogen om met affirmaties richting te geven aan je leven. Ik wil uitleggen hoe mijn honden het onderbewustzijn spiegelen, in relatie tot zelfbeperkende overtuigingen. Ik wil vertellen over intuïtieve- en spirituele symbolen, die betekenis geven aan je levenspad. In plaats hiervan lees ik geheel iets anders. Huh, waar is het positieve power potentieel gebleven?