Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie is het braafste hondje op het strand?
Als Lisha iets in haar puberende hondenbrein ingeprent heeft, laat zij zich er door niets of niemand van weerhouden...zelfs haar baasje niet, welke jou nu in hoogsteigen persoon aanschrijft .
Niet dat Lisha onvoldoende van mij houdt, integendeel, maar wat madame niet wil, dat wil ze eenvoudigweg niet. Dat behoeft geen verdere uitleg, wat haar betreft. Het leven is eigenlijk heel simpel, in de ogen van mijn trouwe viervoeter...of soms minder trouwe viervoeter. Neem nu vorige week. Ik neem je even mee naar dat moment.
Ik ben met mijn beide honden op het strand, om af te koelen van de zengende hitte. Wat hebben mijn honden het naar hun zin. Maar er komt natuurlijk een moment dat het over is met de waterpret.
Met tassen onder de arm en de honden aan de riem, loop ik terug naar de auto. Ik neem nog even een moment om van het uitzicht te genieten, want wat is de Nederlandse kust mooi. Maar, blijkbaar ben ik niet de enige die een moment van bezinning heeft. Lisha geeft haar eigen invulling aan dit moment van bezinning, zo merkte ik luttele momenten later.
Op mijn commando springen beide honden in de auto, gaan zitten, tot ik de hondenriem ontgrendel om vervolgens de achterklep dicht te gooien. Tenminste, zo gaat dat normaliter. Lisha zit zoals een trouwe hond betaamt, in de houding trouw te wachten. Brave hond!
Controledrang, onmacht en woede
Braaf mijn hoela! Op het moment dat ik de riem bij haar afdoe, word ik bruut geconfronteerd met de inhoud van haar bezinningsmoment. Ze bedenkt zich geen seconde, springt uit de auto en rent doelgericht, met haar lompe doch schattige viervoeters tred, naar het strand. Natuurlijk kiest ze niet het hondenstrand, maar het 'verboden-voor-honden' gedeelte vol hondenhatende zonaanbidders. Een diep gevoel van schaamte is zichtbaar op mijn zonverbrande wangen. Lisha overtreedt alle regels op vijandig terrein en ik ben daar verantwoordelijk voor. Ik moet naar voren treden als haar baasje. Haar baasje zonder controle. Haar baasje met een enorme controle drang. Ow jee! Ik roep haar tevergeefs . Ze huppelt nog opgetogen een rondje met haar natte poten over alle handdoeken, alvorens ze haar toevlucht zoekt in het water. Prachtig is mijn mooie puber, hoe ze mij van een afstandje uitdagend met haar schuine kopje gadeslaat. Haar natte blonde flaporen hangen triomfantelijk langs haar clowneske kopje en omlijsten haar ondeugende uitstraling. Mijn gene neemt nog grotere vormen aan en transformeert nu tot een enorm gevoel van onmacht en woede.
En opeens zie ik het...in haar guitige hondenogen weerspiegelt een les, een wijze levensles. Op deze zonovergoten middag op vijandig terrein, ontwaart zich zowaar een leermoment voor mij.