Ik heb een hele lieve en leuke vriendin. Zij is op-en-top vrouw van het type 'Pretty Woman'. Ze is heel sociaal en liefdevol, naast dat ze een prachtige verschijning is. Het soort 'Gooische Vrouw' uit hartje Overijssel, met een hart van goud en dito rekening-courant. Wat is er om niet van te houden?
Zij is de verbeterde versie van alles wat ik ooit droomde te zijn. De 2.0 editie van wie ik wilde zijn als ik 'later groot ben'. Ik hou van haar, maar misschien haat ik haar stiekem eigenlijk ook wel een heel klein beetje.
Zij confronteert mij met mijn eigen fragiele vrouwelijkheid. Bij haar verander ik in een lelijke oude heks van het 'wolf-in-schaapskleding' soort. Ik voel mij lomp, grotesk en egoïstisch. Het spiegeltje aan mijn wand valt aan diggelen door haar zachtaardige aanwezigheid. De scherven van mijn gebarsten spiegelbeeld brengen geen geluk, maar verborgen jaloezie en afgunst. In gedachten wijs ik beschuldigend met mijn gekromde vingers in de richting van mijn hartvriendin, terwijl ik angstvallig mijn bezemsteel bestier. Ik wil immers niet door de mazen van haar liefdevolle mand vallen, met mijn loodzware eigenwaarde conflict.
Ik val...
Terwijl wij gezellig samen op de bank een kop thee drinken, doet ze mij een bekentenis waarvan ik alsnog stijl achterover van mijn zwevende veger val. Huh? Wat?
Ik voel een vlaag van minderwaardige schaamte door mijn aangetaste gemoederen gieren, wanneer ik peilsnel naar beneden stort. Dit moet ik even binnen laten komen. Verontrust vraag ik mij af of ze mij in de maling neemt of dat ze simpelweg eindelijk door mijn verhullende schapenvacht heen kijkt. Misschien is dit een test om mijn twijfelachtige vriendschap op de heksenproef te stellen?
Voor een moment weert ze haar blik van mij af. Ze verschiet van kleur. Ze heeft een breekbare elegantie over zich die recht door mijn hart boort, al mijn kleinzielige jaloezie ten spijt.
Misschien is het ook tijd voor mijn bekentenis. Misschien moet ik haar kennis laten maken met de verborgen feeks in mij. Vriendschap gaat immers toch over wederkerigheid? Dus, hier komt het lieve vriendin: "Dat gevoel is soms geheel wederzijds!" ...en samen vliegen wij op ons beider misplaatste bezemsteel door elkaars onzekere denkwereld, op zoek naar emotionele vrijheid.